Su‑35 – najnowocześniejszy, seryjny samolot wielozadaniowy Rosji

Su-35 miał wypełnić technologiczną lukę pomiędzy starszymi maszynami, a przyszłościowym samolotem piątej generacji Su-57. Ten powstaje jednak z poważnymi opóźnieniami i w postaci pojedynczych egzemplarzy. Z tego powodu to Su-35 pozostaje obecnie najnowocześniejszym, seryjnie produkowanym samolotem wojskowym Rosji. Czym różni się od poprzedników i jakie są jego możliwości?

Samolot Su-35 przyciągnął uwagę Polaków za sprawą incydentu nad Morzem Czarnym. Rosyjska maszyna w piątek, 5 maja, w międzynarodowej przestrzeni powietrznej przechwyciła samolot Turbolet L-410, należący do polskiej straży granicznej.

Polska maszyna działała w ramach operacji Frontex pod dowództwem Rumunii, a rosyjski pilot dokonał przechwycenia w sposób niebezpieczny, wywołując turbulencje, utrudniające chwilowo lot polskiego Turboleta. Co wiemy u samolocie użytym przez Rosjan?

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Na pierwszy rzut oka łatwo pomylić Su-35 ze znacznie starszym i dysponującym mniejszymi możliwościami Su-27. W porównaniu ze starszą maszyną, Su-35 ma nieco mniejszą owiewkę radaru, umieszczonego pomiędzy dyszami silników i niższe stery kierunku i powiększone skrzydła.

Zobacz także: Rozpoznasz te myśliwce i bombowce?

Patrząc na stojącą na lotnisku maszynę zauważymy także podwójne – zamiast pojedynczego – przednie koło. Od góry widoczną różnicą jest brak rozkładanego hamulca aerodynamicznego, który w starszej maszynie znajduje się za kabiną pilota.

Różnice, które naprawdę mają znaczenie, są jednak niewidoczne z zewnątrz. Samolot ma zmodernizowane silniki o większym ciągu, większe wewnętrzne zbiorniki paliwa, a przede wszystkim nowy, cyfrowy układ sterowania.

Nowy jest także radar N035 Irbis-E i system walki radioelektronicznej, celownik optoelektroniczny OLS-35, a także zestaw samoobrony ze stacją OAR, ostrzegającą o zagrożeniu samolotu przez rakietę. Takie wyposażenie pozwala Su-35 na stosowanie pełnej gamy rosyjskiego uzbrojenia lotniczego.

Samolot Su-35 ma 22 metry długości i nieco ponad 15 metrów rozpiętości skrzydeł. Jest napędzany przez dwa silniki AL41F1S z wektorowaniem ciągu, które rozpędzają go do prędkości maksymalnej Mach 2,25. Masa samolotu w konfiguracji startowej sięga 28 (według starszych źródeł – 34) ton, z czego 8 ton przypada na uzbrojenie.

W wewnętrznych zbiornikach paliwa Su-35 mieści 11,5 tony paliwa – o ponad 20 proc. więcej, niż Su-27. Zasięg lotu bez zbiorników zewnętrznych przekracza nieznacznie 1,5 tys. km. Dodatkowe zbiorniki wydłużają go ponad dwukrotnie. 

W Rosji powstały dwa samoloty o oznaczeniu Su-35, co może prowadzić do pomyłek. Po raz pierwszy maszynę o takiej nazwie opracowano pod koniec lat 80., stosując zamiennie oznaczenie Su-27M i Su-35. Powstało wówczas jedynie kilkanaście egzemplarzy, które przekazano do zespołu akrobacyjnego Russkije Witjazi, gdzie nie były jednak używane.

Samolot znany obecnie pod nazwą Su-35 nazywano początkowo – dla odróżnienia od starej maszyny o podobnej nazwie – Su-35BM (Bojszaja Modernizacija), jednak ostatecznie zrezygnowano z dodatkowych liter. W użyciu jest także nazwa Su-35S.

Maszyna ta oficjalnie weszła do służby w 2014 roku, a jej użytkownikami jest lotnictwo wojskowe Rosji, użytkującej ponad 100 Su-35 i lotnictwo Chin, które zamówiły 24 egzemplarze tej maszyny. Choć Rosja przedstawia Su-35 jako nowoczesny i groźny samolot, marketingowe zapewnienia nie spotykają się ze zrozumieniem wśród potencjalnych klientów.

Choć w czasie walka w Ukrainie Rosja straciła (wbrew deklaracjom Ukraińców) prawdopodobnie tylko dwa Su-35, to w ciągu ostatniego roku z zakupu tych maszyn zrezygnowały m.in. Indonezja i Algieria.